De kleine man heeft zijn vaste stek aan de overzijde van de kantine weer opgezocht. Omringd door zijn vrouw en enkele andere hondstrouwe supporters spuwen zijn ogen weer vuur richting tegenstander en schreeuwt zijn messcherpe tong de ene verwensing na de andere naar de scheidsrechter van dienst. “Dat geschreeuw van jou zullen we volgend seizoen in ieder geval niet missen” grapt iemand. Omstanders lachen en hijzelf trouwens het hardst. Vader Jessurun zal volgend seizoen gemist worden bij de Elburger Sportclub, maar zijn zoon Raoul uiteraard veel meer. Als exponent van een fantastische lichting en leidend voorbeeld van het succes van het gekozen beleid van ESC, veroorzaakt de jonge aanvoerder een tsunamie aan consequenties met zijn beslissing volgend seizoen te vertrekken naar hoofdklasser WHC uit Wezep.
De Elburger Sportclub gaat het seizoen 20013-2014 redelijk succesvol, maar evengoed anoniem, afsluiten. Met enig fortuin en op de toppen van zijn tenen deed de ploeg tot voor kort mee om de bovenste plaatsen. Nu het geluk de ploeg van coach Henk Nieuwenhuis wat minder nadrukkelijk toelacht stijgt het aantal verliespunten omgekeerd evenredig. Een plek in de grijze middenmoot zal het hoogst haalbare blijken en dat is ten opzichte van het seizoen ervoor een behoorlijke prestatie.
Zorgwekkend is echter wel de nabije toekomst. Raoul Jessurun heeft een proces in gang gezet waarvan de Elburger Sportclub wrange vruchten gaat plukken. In navolging van de robuuste verdediger heeft ook een ander talent, Robbert van Schie, besloten komend seizoen voor WHC te gaan voetballen. De sneeuwbal is gaan rollen en neemt snel in omvang toe. Op korte termijn zullen verschillende selectiespelers hun afscheid officieel bekend gaan maken. Een complete uitholling van de selectie is aanstaande.
Speculeren over de toekomst van een andere sterkhouder, Marco de Vries, heeft niet zoveel zin, maar wanneer ook hij zich nu genoodzaakt voelt om te gaan bekijken waar zijn voetbalplafond ligt, dan is hem dat zeker niet aan te rekenen.
Over de man die dit proces in gang gezet heeft kan maar een ding geconcludeerd worden. Raoul heeft de beslissing om te vertrekken bij zijn club puur op basis van zijn sportieve ambities genomen. Hij is overtuigd van zichzelf en wil er alles aan doen om het maximale uit zijn voetbalcarrière te halen. Financiële afwegingen hebben geen enkele rol gespeeld bij zijn beslissing. De Elburger Sportclub zit op het maximum van zijn sportieve mogelijkheden. Raoul niet. Daarom is de zijn beslissing, maar ook die van Robbert van Schie, volstrekt te billijken.
De Elburger Sportclub heeft met het gekozen beleid zijn eigen vacuüm gecreëerd. Dat is een pijnlijke, maar gerechtvaardigde conclusie. Uitsluitend met eigen jeugd werken heeft het voordeel van een grotere saamhorigheid en wellicht minder financiële lasten. Het is alleen de vraag of de nadelen niet veel groter zijn. Het huidige probleem, het afscheid van een groot aantal selectiespelers, zal een repeterend probleem blijken te zijn. Simpelweg omdat de beste en meest gedreven jongens in het eerste elftal zullen spelen. Iedere ambitieuze voetballer wil vervolgens op een zo hoog mogelijk niveau spelen en als de eigen vereniging dat podium niet verschaffen kan dan wordt het heil ergens anders gezocht.
Raoul gaat na vele jaren zijn voetbalvrienden verlaten. Met pijn in het hart, want hij houdt van de Elburger Sportclub. Maar zijn gespannen verwachtingen wegen zwaarder. Zijn vrienden begrijpen zijn beslissing. Als supporters nu eens vrienden waren.
Door LOEsport.nl verslaggever Stan Lelieveld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten