Hierdoor gaan ze op een gedeelde 3e plaats op de ranglijst de winterstop in.
Ik weet - ik kan er niet omheen -
ik schop tegen het zere been:
hij had de 3 – 1 op z’n schoen,
hoe kan hij dat het beste doen?
Hij koos de rechterhoek maar uit,
en wachtte keurig op de fluit.Nog even spanning, voor ’t kabaal,
maar toen…helaas…..kedeng! De paal!
Wat waren de druiven ongelooflijk zuur voor de spelers, staf
en supporters van DSV ’61. Na de afstraffing van vorige week leek de ploeg in
de 92e minuut op rozen te zitten, toen Wilco Hofmeijer bij een 2 – 1 voorsprong
een strafschop mocht nemen. De meermalen trefzekere Hofmeijer raakte echter de
paal en ook in de rebound mocht/kon hij niet scoren. Dat deed in de 93e minuut
Zwart Wit wel, waarna de scheidsrechter het welletjes vond…
Over de gehele wedstrijd genomen is dit gelijkspel een
terechte uitslag. Zwart Wit was voetballend de betere ploeg, maar DSV stelde
daar ruim voldoende inzet en karakter tegenover. In de 12e minuut bood Johan Westerink aan
Alfred Hofmeijer een niet te missen kans en deze 1 – 0 voorsprong bleef af en
toe met kunst en vliegwerk tot de rust staan.
Ook in de tweede helft eenzelfde spelbeeld: Zwart Wit meer
aanvallend en meer in balbezit, maar de Doornspijkers lagen op de loer in de
counter.
In de 74e minuut scoorde opnieuw Alfred Hofmeijer uit een moeilijke
hoek maar deze 2 – 0 voorsprong werd in de 77e minuut al weer verkleind naar 2
– 1.
Toen braken er hectische minuten aan die bol stonden van de
spanning en minder van goed voetbal. De mooiste kans op de bevrijdende derde
treffer werd helaas gemist en dat kwam de ploeg duur te staan: Net voor het
eindsignaal van scheidsrechter Rorije viel de “bom”: 2 – 2.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten